Muling Bubuhayin, TULONG NAMAN DYAN!

Balak kong buhayin muli ang tulog na manunulat na nagtatago sa pumupungas pungas kong mga mata...

Balak kong muling kilitiin ang aking isipan mukang nakuntento na lamang sa pagiging ordinaryo...

Tulungan niyo naman ako...

In other words, meron ba kong masasalihan writing group dito sa Kamaynilaan? I need an outlet, I need guidance, I need mentors...HALP!

Not a laughing matter - isang komentaryo ukol sa Guimaras Oil Spill

Naging matindi ang naging pagdidiskusyunan namin ng aking mga katrabaho ukol sa isyu ng naganap na oil spill sa isla ng Guimaras. Noon....napapanood ko lamang dati syang nangyayari sya sa ibang mga bansa at hindi lubos na nauunawaan ang kanyang epekto hindi lamang sa kalikasan kundi sa buhay ng mga tao na naninirahan sa mga apektadong lugar. Ngayon...kitang kita ng aking mga mata ang mabilis na pagsira ng maitim at malapot na langis na ikinalat ng lumubog na tanker. Tila isang mantsa sa maputing buhangin at asul na karagatang unti unting bumabalot at lumalamon sa kagandahan ng munting ngunit magandang isla ng Guimaras.

May managot man o wala...huli na rin ang lahat. Marahang sinisira ng langis ang buhay, kabuhayan at tirahan ng mga taga Guimaras at ng kaliit liitang isda na naninirahan sa karagatan.

Ngayon ko gusto makita na magkaisa ang Pinoy. Ang kaganapang ito ay isang malinaw na paraan upang mapatunayan nating isa tayong nagkakaisang bansa. Hindi man magkaisa ang ating bayan pag usapang pulitikal ang pinagkakaabalahan, sana'y ngayon ay magsiklab muli ang tunay na People Power na nananalaytay sa dugo ng bawat isa sa atin.

Bertday!

Gosh. Nabubulok na ata tong blog ko sa sobrang tagal na huli akong nakapagsulat. Nakakaawa na sya. Ni hindi ko na nga alam kung anong bago sa blog world e. Tsk tsk.

Maraming bagong kwento. Marami din sanang bagong mga retrato na handa mai-post dito sa blog pero dahil sa kulang sa oras at hindi ko mai-upload yung mga pics dahil sa sira ang aking computer. Gagawin ko na lang ang aking makakaya para malubos ang oras para makapagkwento na samo't sari pangyayari sa aking kinda boring but not so bad life.

Kakatapos lang ng aking kaarawan! It was my bertday last August 13. Dalawampu't pitong gulang na ako! Yehey! Dagdag na taon but not feeling any older. Sa totoo lang, ang pakiramdam ko, nasa highschool pa din ako. Siguro nga pag nakita ako ng mga dati kong kamag-aral, sasabihin nila, wala akong pinagbago. Same old Mitch V.

A day before my birthday, I decided to come out of hiding and invited some of my good friends over for pasta and pizza. People like Jenny (but of course she's there), Jen, Magnolia and Eggy came to celebrate with me (too bad Mako wasnt here). It was a nice feeling to see all of my very good friends all together. Real important friends that I've met since highschool, college and at work. Not only was I glad that we got the chance to hang out with each other once again but it made me real happy to know that I've got really great friends. Ang pakiramdam ko, parang nakagawa ako ng tamang bagay sa buhay ko dahil sa mga kaibigang napili ko. Wala man akong yaman sa buhay (cliche, cliche i know...) pero masuwerte naman ako dahil may mga kaibigan akong tulad nila. In other words, it was a happy birthday for me....thats all I wanted to share actually.

For now, I've got to go.

But there's more to come...I promise. Hintay lang.