Pahinga

Mahirap din pala kapag masyado kang maraming iniisip. Nakakapagod din pala kapag pakiramdam mo palagi ay may animong misyon ka sa buhay na kailangan mong hanapin, abutin at tupdin upang masabi mong tunay ngang ganap na ang iyong buhay. Minsan, masarap din palang magwalang bahala at hayaang makipaglaro ang iyong isipan sa mga mabababaw at simpleng bagay. Marami akong kilala na tulad ko'y walang tigil din ang paghahanap ng kasagutan sa tunay na halaga nila sa mundo. Hindi ko lang alam kung napapagod din sila kung minsan. Marahil. Malamang.

Mas magiging masaya siguro ang mga tao kung lahat ay matututo lamang na magpahinga mula sa mga pasanin nila sa buhay. Walang masama sa pagtigil sa pakikipaghabulan sa oras, sa panahon at sa mismong buhay. Kailangan din nating tumigil...lumingon...magmatyag...at yakapin ang katahimikang lagi namang nandyan ngunit pakiwari nati'y hindi halos bahagi ng ating buhay.

Kasabay ng aking pagsusulat ang pakikinig sa isang kantang matagal ng naging bahagi ng aking buhay ngunit tila ngayon ko lamang ulit nakilala. Salamat sa taong unang nagpakinig sa akin sa kantang ito. Tila iniligtas mo ako sa pagkakalunod sa kasalimuotan ng aking buhay. Salamat. Nakapagpahinga rin ako, sa wakas.